Legion VIII Augusta został zorganizowany prawdopodobnie (albo wcześniej) w 59 p.n.e. przez Gajusza Juliusza Cezara. I kontynuował swoją służbę Imperium przez co najmniej 400 następnych lat. Pomiędzy rokiem 58 a 49 p.n.e. walczył w galijskich wojnach Cezara. W roku 49 legion VIII towarzysząc Gajuszowi Juliuszowi przekroczył Rubicon. Rozpoczęła się tym samym wojna pomiędzy nim a Pompejuszem Wielkim. Walczył także pod Farsalos. Obecność VIII-go mamy potwierdzoną w Egipcie, gdy Cezar podporządkował go Kleopatrze. Legion brał udział w bitwie pod Thapsus (w dzis. Tunezji), na krótko przed swoim rozformowaniem. W 44 r. p.n.e. Oktawian August sformował ponownie ten legion, który pomógł mu przejąć kontrolę nad państwem rzymskim. W nagrodę za okazaną lojalność nadał mu przydomek Augusta. Następnie oddział brał udział w inwazji na Brytanię.

W roku 69 n.e. legion wziął stronę pretendenta do tronu Witeliusza. Następnie został skierowany nad granicę reńską, gdzie spędził większość swojej dalszej historii. VIII Augusta walczył przeciwko w wojnie Septymiusza Sewera z Partami, a następnie wspomagał tam jego następcę. Zachowane wzmianki pozwalają stwierdzić jego obecność na Renem w pierwszych latach IV wieku. Oznacza to, że historia legionu obejmuje ponad 400 lat nieprzerwanej służby. W roku 371 stacjonował on w Argetoratum (dzis. Strasburg) w Germanii Superior. Potwierdza to znajdująca się tam inskrypcja. Później, Stylichon został zmuszony zabrać legiony znad Renu do Italii, by przeciwstawić się najazdowi Wizygotów. Dokument Notitia Dignitatum (spis jednostek w Imperium z lat 70. IV w.) informuje o obecności jednostek Octaviani około 420 r. pod dowództwem Magistra Peditum per Italia. Niewykluczone, że była to nowa nazwa legionu VIII Augusta, który stał się oddziałem comitatenses.

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.